Wiosna

Pierwszy dzień wiosny astronomicznej i pierwszy dzień wiosny kalendarzowej nie zawsze wypadają tego samego dnia. Tradycyjne początek wiosny obchodzimy 21 marca i jest to zawsze pierwszy dzień wiosny kalendarzowej. Bardziej skomplikowane jest ustalenie początku wiosny astronomicznej. Jej datę wyznacza moment równonocy wiosennej, który nie zawsze przypada tego samego dnia roku. Kluczową rolę w tym zjawisku odgrywa punkt Barana, czyli jeden z dwóch punktów przecięcia się ekliptyki [ścieżki, po której pozornie porusza się Słońce obserwowane z Ziemi] z równikiem niebieskim. Punkt ten, zwany również punktem równonocy wiosennej, symbolizuje moment przejścia Słońca przez równik, a tym samym początek wiosny astronomicznej.

W XX w. w Polsce wiosna zwykle rozpoczynała się 21 marca. Jednak w miarę przybliżania się końca stulecia coraz częściej to 20 marca stawał się pierwszym dniem wiosny. Wyjątkiem był rok 2011, kiedy to astronomiczna wiosna rozpoczęła się 21 marca.

Według naukowców wszystkie wiosny do roku 2047 będą obchodzone wyłącznie 20 marca, a od 2048 r. ? 19 lub 20 marca. Kolejny początek wiosny 21 marca przewidziany jest dopiero na rok 2102. Przyczyną tych zmian jest ruch punktu Barana.

Warto zauważyć, że wyróżniamy również wiosnę termiczną i fenologiczną. O wiośnie termicznej możemy mówić, gdy średnia dobowa temperatura powietrza utrzymuje się w przedziale 5-15 st. C przed pięć kolejnych dni.

Wiosna fenologiczna powiązana jest z aktywnością roślin i możemy wyróżnić w niej trzy główne zdarzenia. Jak tłumaczy IMWG, o zaraniu wiosny mówimy, gdy zakwitanie leszczyna pospolita. Następnie pojawia się wczesna wiosna, której początek wyznacza kwitnięcie czeremchy zwyczajniej i mniszka lekarskiego oraz pojawianie się liści na brzozie. O pełni wiosny mówimy, gdzy zakwitną bzy i kasztanowce.